Λία

Χαίρετε .

Η Λία είναι όπως την βλέπετε στις φωτογραφίες. Και ‘γώ την είδα κι έπαθα κοκομπλόκο .

Ολίγον κονδοπούτανον με ζουμερές καμπύλες και ΒΥΖΑΡΕΣ . Ο μικρός Pipinios αναστατώθηκε και το πράσινο χαρτονόμισμα πέρασε στα τίμια εργατικά χέρια της ευγενέστατης υπηρεσίας γιά πρόγραμμα ταπάνταόλα ( άνευ πρωκτικού , δυστυχώς ) με μιά πολύ μικρή ανοχή χρόνου .
Ντουζάκι πολυτελείας ( αλήθεια τώρα , ο χώρος έχει γίνει υπέροχος . Χλιδή και πολυτέλεια είναι το λιγότερο που μπορούν να τον χαρακτηρίσουν ) και αναμονή ολίγων λεπτών πριν εμφανιστούν οι ΒΥΖΑΡΕΣ στην πόρτα ,
Το πιπίνιον είναι χαμηλοβλεπούσσα και μυξοπαρθενάκι , πράγμα που εκτιμούν ιδιαιτέρως οι Pipinioι , μικρός και μεγάλος . Δεν είπα όχι στα φιλάκια και στα τριψιματάκια με το βελουδένιο κορμάκι , ούτε στα ατελείωτα χουφτωματάκια . Μοσχομυριστή και πεντακάθαρη . Ανεκτική ως ένα βαθμό, διότι είμαι η κλασσική περίπτωση το «δώσε θάρρος στον χωριάτη» . ΔΕΝ το παράκανα . Δακτυλοσκοπήσεις και άλλα τέτοια όμορφα ΔΕΝ τα επιχειρώ . Βέβαια , άρχισα το σπατουλάρισμα από πάνω μέχρι κάτω, πράγμα που δέχτηκε με εμφανή ικανοποίηση αν κρίνω από την αντίδραση της κλειτορίδας και των θηλών της . Τα βογκητά και τα λογάκια της στην μητρική της γλώσσα με ενθουσίασαν ακόμη περισσότερο , οπότε άρχισα ένα εξαιρετικό mouthfuck με εκείνη ακουμπησμένη στην πλάτη του κρεβατιού και τις ΒΥΖΑΡΕΣ να κουνιούνται όπως οι καμπάνες στην Ανάσταση . Με τράβηξε από μπροστά της και άρχισε να περιποιείτε τους συνοδούς του μικρού πιπίνιου . Φόρεσε με μαεστρικές κινήσεις το σκουφάκι και άρχισε ο κυρίως αγώνας . Ιεραποστολικό με τις ΒΥΖΑΡΕΣ στα χεράκια του Pipinioυ να τις γλΕΙφει ασυστόλως . Με κίνηση που θα ζήλευε και παλαιστής , βρέθηκα ανάσκελα με τις ΒΥΖΑΡΕΣ να κουνιούνται σε στάση cow girl … Δεν ήθελα και πολύ , οπότε την έστησα στα τέσσερα και όρμησα ακάθεκτος να χουφτώσω τις ΒΥΖΑΡΕΣ . Με το στέρνο μου στην πλάτη της , δεν ήξερα τί και τί να πρωτοχουφτώσω . Το σφιχτό κωλαράκι ή τις ΒΥΖΑΡΕΣ ; Με το ένα χέρι στο κωλαράκι , τό άλλο στο βυζί και τον μικρό pipinio να εκσφενδονίζει το υγρό πυρ στο λαστιχένιο σκουφάκι έπεσε η σημαία του τερματισμού . Ναι . Καλά το προσέξατε . ΙΣΠΑΝΙΚΟ δεν είχε αυτή την φορά . Θα έχει την επόμενη που θα είναι αφιερωμένη μόνον σε αυτό . Όσο παρθενάκι φαίνεται στην πόρτα , τοσο φωτιά και λαύρα είναι στο δωμάτιο . Τούτα έζησα και τούτα μολογάω . Αν εσείς έχετε αντίρρηση , καλή καρδιά .
Σαφέστατα , ωρα και ημερομηνια ειναι τυχαιες .